Першы трэнер: Васіль Андрэевіч Сіпатаў / Леанід Андрэевіч Лапуноў

Выхаванец: ДСШ г.Гродна / спортінтэрнатаў г.Мінск

Малодшы брат Валерыя Абрамука, які правёў у складзе гродзенскага клуба 16 сезонаў.

Футболам пачаў займацца з 1969 года ў гродзенскай ДСШ, навучаючыся ў 6 класе сярэдняй школы №15. У 1971-1972 гадах у складзе гродзенскай ДСШ прымаў удзел у юнацкім першынстве БССР «Хрустальны мяч» на прыз газеты «Фізкультурнік Беларусі». Уваходзіў у склад юнацкай зборнай БССР і ў яе складзе стаў пераможцам Міжрэспубліканскай турніру «Змена» (г.Оргееў), у якім прымалі ўдзел 7 каманд.

У дарослым футболе дэбютаваў у 17 гадоў у складзе бабруйскага «Будаўніка», за які тады гуляў яго старэйшы брат Валерый. У 1974 годзе «Будаўнік» стаў чацвёртым ў рэспубліцы, а на наступны год заняў ганаровае другое месца, фінішаваўшы следам за мінскім «Дынама». Акрамя таго, у той перыяд бабруйчане двойчы запар станавіліся уладальнікам Кубка Рэспублікі, абодва разы перайграўшы сваіх супернікаў па фінале з мінімальным лікам 1:0. У 1974 годзе яны абыгралі мінскую «Арбіту», а годам пазней аршанскі «Тэмп».

Восенню 1975 года старэйшы трэнер «Хіміка» Вячаслаў Аркадзьевіч Сівакоў запрасіў Віталя ў Гродна, дзе ён правёў пад яго кіраўніцтвам у Другой лізе першынства СССР 7 сезонаў. За час свайго знаходжання ў «Хіміку» Віталь правёў за каманду ў першынствах СССР 152 каляндарных матчы, у якіх забіў 42 мяча.

Першы афіцыйны матч за «Хімік» правёў у Віцебску 8 кастрычніка 1975 гады з «Дзвіной» (параза 0:1). У гэтым матчы Абрамук гуляў пад 11 нумарам і быў заменены пасля перапынку на Міхаіла Канстанцінава. Апошні матч у складзе нашага клуба правёў 16 жніўня 1984 г.Гродна ў матчы супраць ціраспальскага «Аўтамабіліста», які скончыўся перамогай «Хіміка» з лікам 3:2.

У першынствах СССР адкрыў свой асабовы рахунак забітым галам 8 верасня 1976 у Ліепаі, забіўшы ў пераможным матчы адзін з двух мячоў мясцоваму «Звейніексу» (лік 2:1). Апошні свой мяч забіў 11 жніўня 1984 г.Варонеж, на 75-й хвіліне гульні уразіўшы браму «Стрэлы» (перамога гродзенцаў 2:1). Найбольшую колькасць мячоў Віталь Абрамук забіў у браму ліепайскага «Звейніекса» – 5, па 4 разы засмучаў брамнікаў рыжскай «Даўгавы», віцебскай «Дзвіны» і мурманскага «Поўначы».

Першы і адзіны гродзенскі футбаліст, які забіў ў адной гульні першынства СССР чатыры мячы. Нападнік зрабіў покер 8 ліпеня 1984 года на гродзенскім стадыёне «Чырвоны сцяг» у гульні супраць мурманскай «Поўначы», які быў разгромлены з лікам 6:2. Віталь забіў чатыры мячы ў плыні 65 хвілін (2, 18, 42, 66 хвіліны). Па два мячы ў адной гульні забіваў «Звейніексу (1976, 1980 г.), ерэванскаму СКІФу (1976), «Даугаве» (1981), наўгародскаму «Электрону« (1977) і белгарадскаму «Сокалу» (1982).

Акрамя матчаў на першынство СССР правёў 4 гульні групавога турніру 40-га розыгрышу Кубка СССР ў 1981 годзе ў Закарпацце, 3 гульні пераходнага турніру 1980 года пад права выступу ў першай лізе, не менш як 9 гульняў у перадсезонных турнірах (Клайпеда 1977, 1980, Смаленск 1981 ,1982, Наварасійск 1984), у якіх забіў 7 мячоў, 3 міжнародныя гульні, 33 таварыскіх матчы (24 забітых мяча).

Па выніках 1980 года стаў лепшым бамбардзірам клуба, забіўшы ў матчах першынства СССР 8 мячоў. Тройчы займаў другое месца ў спісе бамбардзіраў – у 1976 (6 мячоў), 1977 (6) і 1984 (10), двойчы станавіўся трэцім – 1981 (7), 1982 (5).

Ад прыроды меў хвацкія фізічныя дадзеныя і ўмеў весці сілавую барацьбу, адрозніваўся добрай выніковасцю. Востры галявы нюх дапамагаў правільна выбраць месца ў штрафной, што дазваляла з зайздроснай сталасцю засмучаць суперніка забітымі мячамі. Аднак, самы таленавіты гулец свайго часу так і не змог цалкам раскрыць свой велізарны патэнцыял. Прычынай таму, на думку гродзенскіх футбольных спецыялістаў, сталі несур'ёзныя адносіны да футбола і адсутнасць цвёрдага характару, што спрыяла частаму парушэння спартыўнага рэжыму.

У складзе каманды «Алімп» заводу «Радыёпрыбор» (трэнер – Уладзімір Сямёнавіч Фралоў) ў 1983 годзе стаў уладальнікам Кубка горада Гродна.

У 1991 годзе гуляў у зімовым чэмпіянаце Гродзенскай вобласці сярод каманд вышэйшай лігі па міні-футболе за гродзенскі «Прагрэс». У складзе каманды стаў пераможцам турніру і заваяваў звання лепшага палявога гульца і бамбардзіра (43 мяча, 7 з іх у адной гульні). Выступаў за каманду гродзенскіх ветэранаў футбола «Ветэран».

У чэмпіянатах Беларусі правёў два сезоны ў складзе гродзенскага клуба «Кардан Флайерс», які выступаў у другім па сіле дывізіёне краіны.

Пасля завяршэння гульнявой кар'еры займаўся прадпрымальніцкай дзейнасцю. Раптоўна памёр у Гродна 18 лістапада 2000 года і пахаваны на Каталіцкіх могілках горада.

сезон	клуб	дывізіён	месца	гульні	галы
1974	Будаўнік (Бабруйск)	БССР (1-я зона / стыкі)	2/4	-	-
1975	Будаўнік (Бабруйск)	БССР (1-я зона / фінал)	1/2	-	-
1975	Хімік (Гродна)	Д3 (2-я зона)	18	3	0
1976	Хімік (Гродна)	Д3 (1-я зона)	9	12	6
1977	Хімік (Гродна)	Д3 (1-я зона)	6	30	6
1979	СКА (Хабараўск)	Д3 (6-я зона)	1	14	3
1980	Хімік (Гродна)	Д3 (8-я зона)	1	28	8
		Д3 (Фінал 3)	2	3	-
1981	Хімік (Гродна)	Д3 (8-я зона, 1-й этап)	3	35	7
1981	Хімік (Гродна)	Д3 (Фінал 4)	4	-	-
1982	Хімік (Гродна)	Д3 (5-я зона)	2	26	5
1983	Алімп (Гродна)	БССР (1-я зона / стыкі)	7/13	-	-
1984	Хімік (Гродна)	Д3 (5-я зона)	6	18	10
1991	Нёман (Масты)	БССР (2-я гр., 2-я падгрупа)	7	-	-
1994/95	Кардан Флайерс (Гродна)	Д2	5	12	5
1995	Кардан Флайерс (Гродна)	Д2	4	13	6

1975 – срэбраны прызёр першынства БССР («Будаўнік» Бабруйск)

1975 – уладальнік Кубка БССР («Будаўнік» Бабруйск)

1980 – пераможца папярэдняга этапу 8-й зоны, Другая ліга / Д3 («Хімік» Гродна)

1980 – другі прызёр фінальнага этапу, Другая ліга / Д3 («Хімік» Гродна)

1981 – трэці прызёр папярэдняга этапу 8-й зоны, Другая ліга / Д3 («Хімік» Гродна)