Форма каманд: жоўтыя майкі і трусы — цёмна-сінія майкі і трусы.

Апошні раз таварыскі матч у Гродна быў згуляны ў сакавіку 2015 года, калі ў госці да нас наведаўся брэсцкі клуб «Дынама». Наступнай кантрольнай гульні пры сваіх гледачах прыйшлося чакаць амаль два гады. Прычынай вяртання вялікага зімовага футбола ў Гродна стаў крыты манеж з штучным пакрыццём апошняга пакалення, які зусім нядаўна быў уведзены ў эксплуатацыю. Афіцыйнага адкрыцця чакаць засталося нядоўга, а вось першы футбольны матч быў згуляны ўчора: гродзенскі «Нёман» прымаў першалігавы «Прамень».

Па традыцыі, усталяванай нашым трэнерскім штабам у гэтым міжсезонні, у першым тайме выходзяць гуляць умоўныя першыя нумары, злёгку разведзеныя якія прыехалі патэнцыяльнымі навічкамі. У перапынку змяняецца асноўная частка складу, а астатнія замены праходзяць па ходзе другой паловы сустрэчы. Гульнявую практыку атрымлівае практычна кожны, хто ўдзельнічае ў трэніровачным працэсе.

Гэтак жа адбылося і ва ўчорашнім матчы супраць мінчан. Са стартавых хвілін месца ў браме заняў Сяргей Курганскі. У лініі абароны, акрамя звыклых нам Бебе, Хвалько і Анюкевіча, у пару да Хвалько ў цэнтральную зону выйшаў расіянін Аляксей Валовік.

Аляксей Валовік (27.04.1992; рост – 189, вага – 78) выхаванец тамбоўскай «Акадэміі футбола». Гуляе на пазіцыі цэнтральнага абаронцы. У наш клуб на прагляд прыехаў самастойна, папрасіўшы даць магчымасьці. 24-гадовы абаронца выступаў на першынство Расіі сярод ЛФК за Тамбоўскі каманды «Акадэміі футбола» і «Прытамбоўе», а таксама за «Атом» з Нававаронежа. Паўтара сезона правёў у тамбоўскім «Спартаку» (2012-2013), выступоўшым у трэцім дывізіёне Расіі.

У цэнтры поля размясціліся Сенкевіч і Якімаў, па краях размясціліся капітан Савіцкі і ўкраінец Канавалаў, крыху ніжэй Лакціёнаў, які заняў месца адзінага нападніка, заняў месца Жукоўскі.

Розніца ў класе стала адчувацца з першых хвілін сустрэчы. Гродзенцы хутка адкрылі лік – з штрафнога вызначыўся Жукоўскі, і працягнулі шукаць свае моманты каля брамы Бабаева. Магутна правёў тайм адзіны нападнік Лакціёнаў. Раман не абмежаваўся толькі сваімі непасрэднымі абавязкамі пагражаць браме суперніка. Нападнік апускаўся ніжэй і ўступаў у адбор, не раз прымушаючы памыляцца суперніка. Менавіта Лакціёнаў падхапіў мяч у сярэдзіне поля і працягнуў метраў пяцьдзесят па левым краі, сышоў ад крайняга абаронцы, увайшоў у штрафную і скінуў пад левую нагу Жукоўскаму. Паўабаронца час на апрацоўку мячы не марнаваў і адразу прабіў у ніжні кут брамы – 2:0. Не паспелі прыйсці ў сябе госці, як ім прыйшлося даставаць мяч з сеткі ў трэці раз. На гэты раз Лакціёнаў прадэманстраваў сябе ў руках і вызначыўся сам. Савіцкі вертыкальнай перадачай вывеў нападніка сам-насам з брамнікам, а Лакціёнаў спакойна перакінуў брамніка – 3:0. Госці запомніліся толькі парачкай небяспечных штрафных, пры ліквідацыі аднаго з іх балючы удар атрымаў Курганскі.

У першыя хвілін дваццаць другога тайма гульня выраўнавалася. Прычынай таму стала глабальная змена гульцоў, як з аднаго боку, так і з другой. Менавіта ў гэты перыяд і быў забіты адзіны мяч у браму змяніўшага Курганскага Шышлова. Зноў небяспека прыйшла пасля стандарту. Падачай Макарава з штрафнога скарыстаўся Архіпаў, з пяці метраў забіў мяч галавой у сетку браму гродзенцаў. Праз пару хвілін мінчане маглі скараціць лік да мінімуму, аднак Кошаль прамахнуўся з вельмі выгоднай пазіцыі.

Канцоўка сустрэчы была зноў за гаспадарамі. Жоўта-зялёныя раз за разам ўскрывалі абарону мінчан па правым флангу атакі, дзе вялікі аб'ём працы прарабіў Максім Яблонскі. Акрамя праходаў і своечасовых перадач, паўабаронца запомніўся на вострыя завяршэннямі нападаў каманды. Двойчы Максіму перашкодзіў вызначыцца брамнік Высоцкі, адзін раз пасля ўдару паўабаронцы мяч размінуўся з створам брамы. Некалькі разоў выпусціў магчымасць адрозніцца Журневіч.