СМІ пра нас: Гарадзенская пытанне Вярнуцца да спісу

ПРЭСБОЛ №57 (3825) • 19 апреля 2016 года

Уладзімір ПІРОГ

Пасля нулявой нічыёй «Нёмана» з «Віцебскам» каляфутбольныя чуткі ў Гродна кіпелі пушчы ранейшага. Галоўнае пытанне зводзіўся да таго, ці працягне працу з камандай Сяргей Саладоўнікаў. Прычым гаворка заходзіла нават не пра аглядную будучыню - пра час у рэжыме «тут і цяпер», усяго-то пасля трох тураў...

Ясна, што жыццё тваё цяжкая, а гульня праблемная, калі няма перамог. Калі фан-сектар, практычна ўсюды больш лаяльны да каманды, чым нейтральная публіка, задавальняе футбалістам «піхач» пасля другога матчу запар. Калі кіраўніцтва ў той ці іншай форме выказвае незадаволенасць. Калі на прэс-канферэнцыях Саладоўнікаў на пытанне журналіста: «Як ставіцеся да свісту гледачоў у ваш бок пасля матчу?» — Адказвае:

— Вы бачылі, як каманды суперніка праводзяць трыбуны, калі мы іх на выездзе абыгрывае? Вы на выезды ж не ездзіце. Я не хачу ўступаць з вамі ў дыялог. Проста хачу сказаць, што мы прафесійна працуем і ніводнага абыякавага чалавека ў камандзе няма. Часам трэба проста пацярпець і падтрымаць яе. Але я да гэтага прызвычаіўся, і ў гэтым плане, вы не хвалюйцеся, у мяне ўсё ў парадку. Хоць крыўдна. Нам часта кажуць: вось не важна, вы прайграеце або унічыю згуляеце. Біце, старайцеся. Дык вось у плане старання і барацьбы ў мяне прэтэнзій да каманды няма. А тое, што яна разгуляецца і будзе гуляць, што ў ёй сабраны футбалісты, якія ўмелі гуляць, — не сумняваюся. Рана ці позна гэта наступіць. Трэба не толькі бачыць усё дрэннае, калі ты гэтую каманду на самай справе любіш. А абыякавых сёння не было ні на полі, ні на трыбуне, ні на лаўцы.

Тое, што заўзятары на стадыёне «Нёман» свісталі, у прынцыпе паўбяды: заўтра пры перамозе яны ж табе і папляскаюць у далоні — і выдадуць індульгенцыю. Складаней было вось з чым. Калі верыць гродзенскай прэсе, пасля матчу з «Віцебскам» мэр Мечыслаў Гой прамовіў на адрас Саладоўнікава: «Мы камандзе далі ўсё. Абулі і апранулі. Не маем запазычанасцяў ні перад кім, а яны так гуляюць. Калі ён мужык, то сам сыдзе... »

— Не каментую словы мэра, тым больш іх маглі па-ўсякаму інтэрпрэтаваць, — адказаў карэспандэнту «ПБ» Сяргей Вітальевіч. — А мая пазіцыя такая: не проста выцягнуць каманду пасля няўдалага старту, але і дамагчыся мэтаў, пастаўленых перад намі кіраўніцтвам.

А цяпер лаўлю сябе на думцы: разгарэліся б падобныя страсці ў Гродна, залічыў бы Дзівакоў гол Дурая «Віцебску»? Можа, і не. Хоць вінаваціць галоўнага арбітра (бакавы з далёкай броўкі усё роўна нічога не ўбачыў бы) не стану. З такім няпростым момантам на сто адсоткаў справілася б толькі электронная сістэма фіксацыі гала. Але не ў гэтым сутнасць. Крытыкі «Нёмана», скажуць, дзе гульня? І маюць рацыю. Аднак у каго яна занадта добрая ў красавіку, акрамя БАТЭ? Ну, можа, у «Мінска». Астатняе часцей за ўсё «на тоненькага» — акрамя небаракі Брэста, ужо напускалі 11 галоў. Узяць, да прыкладу, двух кубкавых паўфіналістаў — «Нафтан» з «Тарпеда» — і бронзавы «Шахцёр». Хіба яны феерычна стартавалі? Ні блізка. Але паўсюль панікі нідзе не назіраецца.

Няўжо ў Гродна і сапраўды лічаць, што пасля трэнерскай адстаўкі камандзе адразу стане лепш? Можна калі заўгодна добра ці дрэнна ставіцца да Саладоўнікава. Але рабіць высновы праз тры туры пасля пачатку чэмпіянату — як мінімум паспешная задума. Зноў жа давайце ўспомнім, хто і чаго дамагаўся з гродзенскай камандай у суверэнны перыяд, акрамя яго? Лепшае месца — у Людаса Румбуціса: 6-е ў 2007 годзе.

Казаць пра срэбра-2002 не стану наўмысна — гэта справы даўно мінулых дзён. А вось што адбылося за апошні перыяд. З аўтсайдарскіх нізоў, на якіх Сяргей Вітальевіч падхапіў каманду ў сярэдзіне 2011 гады пасля расіяніна Карашкова, яна дайшла да пятага (2012) і чацвёртага (2013 года) месцаў, фіналу Кубка Беларусі (2014) і ўдзелу ў Лізе Еўропы. Да таго ж гэты штаб умее выходзіць з самых складаных палажэнняў. З улікам усіх праблем у мінулым годзе «Нёману» жадалі проста не вылецець, а трапленне ў дзясятку наогул было мяжой летуценняў. У выніку гродзенцы сталі восьмымі. Не Бог ведае што, але цалкам прымальна — для спехам сабранай каманды.

Цяпер яна тулілася не прыхапкам. Іншая справа, што на старце былі відавочныя праблемы ў сярэдняй лініі, з якімі нельга не лічыцца. Але вось ужо адыграў Дурай — дакументы падаспелі. На падыходзе Савасцьянаў. А там, глядзіш, і Савіцкага дачакаюцца. Зрэшты, няўжо гэты «Нёман» не возьме разбег нават без «любімчыка» Пашкі? Даказаць, што іх рана запісваюць у лузеры, вельмі хочацца і трэнеру, і гульцам.

Дарэчы, пра іх. З усіх каманд вышэйшай лігі ў Гродна гуляе найбольшую колькасць сваіх выхаванцаў — шмат у чым дзякуючы Саладоўнікаву. Да падобнага ён імкнуўся і ў складаныя, і ў добрыя для клуба перыяды. І гэта таксама вялікі плюс. Але, як кажуць у нас, — вырашаць кіраўніцтву. А пакуль учора ўвечары назіральны савет клуба падоўжыў крэдыт даверу трэнеру. Ясная справа, не бязмежна. Але час на выпраўленне сітуацыі ў Сяргея Вітальевіча ёсць — як мінімум два матчы! І сёння гэта галоўнае.