Уладзімір ЖУРАЎ: Добра, што ў нас ёсць своеасаблівы козыр – Паша Савіцкі Вярнуцца да спісу
— Гульня, як і меркавалася раней, была вельмі складаная. Тым не менш, мы першапачаткова настройваліся толькі на перамогу. Раз ужо мы ўлезлі ў гэтую гонку за чацвёртае месца, то, як сказаў наш галоўны трэнер – назад дарогі няма. Магілёўская каманда абаранялася вялікімі сіламі, а мы спрабавалі гнуць сваю лінію і даціснуць суперніка. Гэта было вельмі цяжка зрабіць. Добра, што ў нас ёсць своеасаблівы козыр – Паша Савіцкі. Ён здольны з нічога прыдумаць гол. Усё яму ў распранальні казалі, што ён павінен працягнуць сваю серыю і забіць сёння Дняпру. Паша паабяцаў і зрабіў – пытанняў няма.
— «Дняпро» не чужая табе каманда.
— На Дняпро ў мяне заўсёды асаблівы настрой, таму што гэты клуб для мяне родны. Я ў гэтым клубе вырас, удзячны яму за сваю кар'еру, за тое, што ў мяне ёсць магчымасць займацца любімай справай. Вядома ж, я за іх перажываю, і хачу, каб яны як мага часцей перамагалі. Але не ў матчах супраць маёй каманды. Сёння я гулец Нёмана, і я рады нашай перамозе, а таксама таму, што мне ўдалося захаваць браму «сухой».
— У першым крузе ты таксама гуляў супраць «Дняпра». Як праходзіць ратацыя ў камандзе, і якія ў вас адносіны з Сяргеем Курганскім?
— У нас нармальныя сяброўскія адносіны з Сяргеем. Падтрымліваем адзін аднаго ва ўсім, раімся. А як можа быць інакш, калі мы робім адну агульную справу – працуем на карысць каманды, на яе вынік. А каму сёння гуляць – гэта прэрагатыва трэнерскага штаба. Галоўнае – трэніравацца і быць гатовым выйсці на поле ў любы момант.
